Nooit heb ik echt heel veel vrienden gehad. Op de basisschool hing ik overal een beetje tussenin, en op de middelbare school ging ik van drie beste vriendinnen naar één vriendin waar ik niet zoveel mee had, plus nog een paar vriendinnen die ik niet zo heel vaak sprak, pas weer wat meer na de middelbare school. Ondertussen is die ene vriendin waar ik niet zoveel mee had wel weer een goede vriendin geworden door een half jaar negeren en boos zijn en negeren en nu is het dus weer zo ongeveer goed.
Maar de laatste tijd weet ik opeens hoe het is om vriendinnen te hebben. Veel vriendinnen, waar ik allemaal dagelijks contact mee heb. De universiteit heeft iets magisch, waardoor ik opeens met iedereen begon te praten en sociaal werd. En erg sociaal ben ik nog nooit geweest, dus ik verbaas me er zelf mee. Neem vandaag: ik had les in de bioscoop (nouja, les, we moesten een film kijken) en zat naast een meisje dat ik vaag van gezicht kende. Het eerste wat ze zei was: 'Ik moet je iets opbiechten. Je lijkt heel erg op een meisje dat me vroeger gepest heeft, alleen qua uiterlijk dan hè, dus als ik vreemd naar je kijk, weet je waardoor het komt. Maar het is niet persoonlijk hoor!' De rest van de dag heb ik met haar door Utrecht gezworven, we hebben samen college gevolgd, we hebben gelachen en later doorgepraat op Hyves. Zoiets heb ik nog nooit gehad, maar ik heb er binnen een dag een vriendin bij. En zo gaat het de afgelopen weken de hele tijd.
Het introductiegroepje is de basis van vriendinnen die ik heel vaak zie, daarbovenop heb ik bij werkcollege hele leuke meiden ontmoet waarmee ik vaak wat ga drinken op het Neude tussen colleges door, en daarbovenop nog zulke ontmoetingen. Het is voor mij allemaal nog wat vreemd, maar ik denk dat er wel aan te wennen valt. Opvallend is wel dat het alleen maar meisjes zijn, bij jongens ga ik me heel vreemd gedragen op de één of andere manier. Maar daar zit ook verandering in te komen, dus life is good!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten